Jak obniżać składkę zdrowotną do zaliczki PIT w przypadku pracownika lub zleceniobiorcy – interpretacja ZUS z 10-06-2024 r. – DI/200000/43/514/2024

Jakie są zasady obniżania składki zdrowotnej do wysokości zaliczki podatkowej pracownika lub zleceniobiorcy? Czy przy obniżaniu uwzględnia się wartość świadczeń zwolnionych z ozusowania?

UZASADNIENIE

Wnioskiem złożonym w dniu 23 maja 2024 r. Przedsiębiorca wystąpił do Zakładu o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ustawy Prawo przedsiębiorców.

Opis stanu faktycznego Przedsiębiorcy:

Przedsiębiorca wskazał, że głównym przedmiotem jego działalności jest działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne (PKD 71.12.Z), wchodzi w skład międzynarodowej grupy (…) , która jest wiodącym dostawcą kompleksowych usług

inżynieryjnych, maszyn i urządzeń specjalnego przeznaczenia oraz rozwiązań softwarowych, wspierających proces rozwoju produktu w różnych gałęziach przemysłu. W skład grupy oprócz Przedsiębiorcy wchodzą także podmioty mające siedzibę w Niemczech oraz w Czechach.

W związku ze świadczonymi usługami, Przedsiębiorca zatrudnia osoby na podstawie stosunku pracy oraz umowy cywilnoprawnej (umowa zlecenie), którym oferuje oprócz bazowego wynagrodzenia, także dodatkowe benefity o charakterze pozapłacowym, takie jak abonament medyczny, karta sportowa oraz uczestnictwo w programie Pracowniczych Planów Kapitałowych (dalej „Benefity”). Przedmiotowe benefity są współfinansowane przez Przedsiębiorcę na podstawie obowiązującego w spółce regulaminu wynagradzania (ostatnia modyfikacja Regulaminu z dnia 2 października 2020 r.). Wartość dodatkowych świadczeń finansowana jest przez Spółkę ze środków obrotowych i stanowi dla pracowników przychód podatkowy ze stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2024 poz. 226 z późn. zm. – dalej „ustawa o PIT”).

W kontekście ubezpieczeń społecznych oraz ubezpieczenia zdrowotnego Przedsiębiorca wskazuje, że w przypadku wpłat na rzecz programu PPK finansowanych przez Spółkę, zgodnie z art. 26 ust. 5 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (t.j. Dz. U. z 2024 poz. 427 z późn. zm.), wpłaty finansowane przez podmiot zatrudniający nie są wliczane do wynagrodzenia stanowiącego podstawę ustalenia wysokości obowiązkowych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. W przypadku natomiast karty sportowej oraz abonamentu medycznego, wyłączenie od obowiązku uwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne wynika z § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zgodnie z którym, podstawy wymiaru składek nie stanowią następujące przychody korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

W związku z dokonywaniem rozliczeń podatkowo – składkowych dla pracowników jako płatnik, Przedsiębiorca powziął wątpliwość co do właściwego sposobu obliczania wysokości składki zdrowotnej w przypadku, o którym mowa w art. 83 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz. U. z 2024 poz. 146 z późn. zm. – dalej „ustawa zdrowotna”). Wątpliwość Przedsiębiorcy jako płatnika dotyczy uwzględniania w sposobie obliczenia hipotetycznej zaliczki na podatek dochodowy, o której mowa w art. 83 ust. 2b ustawy zdrowotnej, wartości przychodu podatkowego, który nie jest wliczany do podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne, a tym samym również do podstawy wymiary składki na ubezpieczenie zdrowotne, wynikającego z opisanych powyżej benefitów przyznawanych pracownikom przez Przedsiębiorcę.

Pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Przedsiębiorcy, zgodnie z którym do obliczenia wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne pracowników i zleceniobiorców, podlegającej obniżeniu do wysokości zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, należy uwzględnić tylko i wyłącznie te składniki wynagrodzenia, które stanowią podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne?

Przedsiębiorca prosi o udzielenie odpowiedzi na pytanie dla stanu prawnego sprzed 31 grudnia 2021 roku jak i po tej dacie.

Stanowisko Przedsiębiorcy:

W ocenie Przedsiębiorcy, przy wyliczeniu wysokości składki zdrowotnej podlegającej obniżeniu do tzw. hipotetycznej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z przepisami obowiązującymi do dnia 31.12.2021 r. należy uwzględnić jedynie te elementy wynagrodzenia, które stanowią podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, bez uwzględnienia benefitów.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 66 ust. 1 ustawy zdrowotnej, obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu podlegają m.in. pracownicy oraz osoby wykonujące prace na podstawie umowy zlecenia. W przypadku tej kategorii ubezpieczonych, w myśl art. 81 ust. 1 ustawy zdrowotnej, dla obliczenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Jednocześnie, zgodnie z uregulowaniem zawartym w art. 85 ustawy zdrowotnej, w przypadku pracowników i zleceniobiorców podmiot wypłacający wynagrodzenie pełni funkcję płatnika, co oznacza, że zobowiązany jest do obliczenia, pobrania i wpłacenia składki zdrowotnej za ubezpieczonego.

Jak już wskazano, podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne stanowi podstawa wymiaru dla obliczenia składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, którą zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, jest przychód podatkowy w rozumieniu ustawy o PIT.

Wartość benefitów stanowi dla pracowników i zleceniobiorców przychód podatkowy, odpowiednio ze stosunku pracy (art. 12 ustawy o PIT) oraz z działalności wykonywanej osobiście (art. 13 ustawy o PIT). Niemniej jednak, na podstawie przepisów szczególnych ustawodawca wyłączył określone przysporzenia, stanowiące przychód podatkowy po stronie osób zatrudnionych, z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. I tak w przypadku:

• składki opłacanej przez Spółkę w ramach uczestnictwa w Pracowniczych Planach Kapitałowych (PPK) – zgodnie z art. 26 5 ustawy z dnia 4.10.2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych, wpłaty finansowane przez podmiot zatrudniający nie są wliczane do wynagrodzenia stanowiącego podstawę ustalenia wysokości obowiązkowych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe;
• karty sportowej oraz abonamentu medycznego współfinasowanego przez Przedsiębiorcę na podstawie regulaminu wynagradzania obowiązującego w spółce – zgodnie z 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18.12.1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawy wymiaru składek nie stanowią przychody stanowiące korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

W związku z powyższym, w przypadku osób zatrudnionych w Spółce, przychody podatkowe w postaci częściowego finansowania abonamentu medycznego oraz karty sportowej (dla pracowników i zleceniobiorców) oraz składki na PPK (dla pracowników), nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, a tym samym również, zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy zdrowotnej, nie stanowią także podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Zgodnie z art. 82 ust. 1 ustawy zdrowotnej, w przypadku gdy ubezpieczony uzyskuje przychody z więcej niż jednego tytułu do objęcia obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego, o którym mowa w art. 66 ust. 1, składka na ubezpieczenie zdrowotne opłacana jest z każdego z tych tytułów odrębnie. Jednocześnie, jak przyjęto w art. 82 ust. 2 ustawy zdrowotnej, w przypadku gdy w ramach jednego z tytułów do objęcia obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego wymienionych w art. 66 ust. 1 ubezpieczony uzyskuje więcej niż jeden przychód, składka na ubezpieczenie zdrowotne jest opłacana od każdego z uzyskanych przychodów odrębnie.

W art. 83 ustawy zdrowotnej przyjęto rozwiązanie mające chronić ubezpieczonych przed nadmierną wysokością składki na ubezpieczenie zdrowotne. Zgodnie z art. 83 ust. 1 ustawy zdrowotnej, w przypadku gdy składka na ubezpieczenie zdrowotne obliczona przez płatnika, o którym mowa w 85 ust. 1-13, zgodnie z przepisami art. 79 i art. 81, jest wyższa od kwoty ustalonej zgodnie z ust. 2b, składkę obliczoną za poszczególne miesiące obniża się do wysokości tej kwoty.

W art. 83 ust. 2b ustawy zdrowotnej przyjęto natomiast, że kwotę, o której mowa w ust. 1 i 2a, stanowi zaliczka na podatek dochodowy, obliczona zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31.12.2021 r. W art. 83 ust. 2b ustawy zdrowotnej przyjęto więc tzw. hipotetyczną zaliczkę na podatek dochodowy, która stanowi maksymalną wysokość składki zdrowotnej w przypadku gdyby składka zdrowotna obliczona na zasadach ogólnych jest wyższa, niż hipotetyczna zaliczka na podatek dochodowy.

W ocenie Przedsiębiorcy, regulację zawartą w art. 83 ustawy zdrowotnej należy stosować z uwzględnieniem art. 82 ustawy zdrowotnej. Skutkiem tego, zdaniem Przedsiębiorcy, w przypadku gdy osoba zatrudniona otrzymuje składniki wynagrodzenia z których część stanowi podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne, a część nie stanowi takiej podstawy, to do wyliczenia hipotetycznej zaliczki na podatek dochodowy należy uwzględnić jedynie tę część przychodu podatkowego, która stanowi jednocześnie podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Powyższe stanowisko Przedsiębiorcy uzasadnia m.in. informacja przedstawiona przez tut. Organ w ramach wyjaśnień „Zmiany w składce zdrowotnej od 2022 r. – najczęściej zadawane pytania”, w ramach których na pytanie: „Jeżeli pracownik otrzymuje dwa składniki wynagrodzenia za pracę etatową, z których jeden podlega składce zdrowotnej, a drugi jej nie podlega, to czy składkę zdrowotną należy ograniczyć wirtualną zaliczką podatkową obliczoną od sumy tych składników, czy też należy ograniczyć ją tylko częścią wirtualnej zaliczki podatkowej, jaka przypada na przychód podlegający składce zdrowotnej?” wskazana została odpowiedź, w myśl której: „Zgodnie z obowiązującymi przepisami składka na ubezpieczenie zdrowotne jest obniżana do wysokości zaliczki na podatek dochodowy obliczonej przez płatnika w tej części, którą oblicza się od przychodu stanowiącego podstawę wymiaru składki.”

Oznacza to więc, że dla celów obliczenia hipotetycznej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, a więc również maksymalnej wysokości składki zdrowotnej w przypadku w którym składka obliczana na zasadach ogólnych jest wyższa niż hipotetyczna zaliczka, Przedsiębiorca winien uwzględnić tylko tę kwotę przychodów podatkowych, która stanowi jednocześnie podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne. Tym samym, dla celów obliczenia hipotetycznej zaliczki na podatek dochodowy Przedsiębiorca nie powinien uwzględniać przychodu podatkowego wynikającego z otrzymania przez osoby zatrudnione benefitów, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami, wartość ta nie stanowi podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, a tym samym także składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Pogląd Przedsiębiorcy potwierdza także stanowisko tut. Organu, przedstawione w interpretacji indywidualnej Prezesa ZUS z dnia 27.01.2022 r., nr: WP1/200000/43/866/ 2021, w której Organ za prawidłowe uznał stanowisko płatnika, zgodnie z którym w sytuacji, gdy pracownik w danym miesiącu uzyskuje wynagrodzenie za pracę oraz benefity składkę na ubezpieczenie zdrowotne pracownika należy obniżyć do wysokości zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w tej części, która podlega obliczeniu od przychodu stanowiącego podstawę wymiaru składki zdrowotnej (bez ujęcia benefitów).

W stanie faktycznym przedmiotowej interpretacji, analogicznie jak w stanie faktycznym opisanym przez Przedsiębiorcę, osoby zatrudnione w ramach wynagrodzenia otrzymywały także pozapłacowe świadczenia takie jak pakiety medyczne, kartę Multi Sport, parking samochodowy. W uzasadnieniu przedmiotowej interpretacji Organ przyjął, że w celu ustalenia wysokości należnej składki na ubezpieczenie zdrowotne obliczonej przez płatnika składek, w tym przypadku pracodawcę, obliczoną za dany miesiąc składkę należy porównać do kwoty odpowiadającej kwocie zaliczki na podatek dochodowym od osób fizycznych, obliczanej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31.12.2021 r. W przypadku gdy obliczana składka jest wyższa od tak obliczonej kwoty wówczas składka jest pomniejszana do wysokości tej kwoty (zaliczki na podatek dochodowy). Składka na ubezpieczenie zdrowotne jest obniżana do wysokości zaliczki na podatek dochodowy obliczonej przez płatnika w tej części, którą oblicza się od przychodu stanowiącego podstawę wymiaru składki.

Przedsiębiorca podkreśla, że powyższy pogląd wsparty jest także uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 02.02.2016 r., sygn. akt: III UZP 18/15, w której Sąd ten uznał, że w sytuacji, gdy jeden z przychodów nie stanowi podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne (co jest równoznaczne z zerową wysokością tej składki), będąc jednocześnie dochodem, od którego pobiera się zaliczkę na podatek dochodowy […] składka na ubezpieczenie zdrowotne podlega obniżeniu do wysokości zaliczki na podatek dochodowy jedynie w tej części, którą oblicza się od przychodu stanowiącego podstawę wymiaru składki.

W związku z powyższym, w ocenie Przedsiębiorcy, przy wyliczeniu składki zdrowotnej, na zasadach obowiązujących do 31.12.2021 r.. Przedsiębiorca jako płatnik nie powinien uwzględniać wartości przychodów podatkowych osób zatrudnionych, które nie stanowią podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Analiza stanu faktycznego w świetle stanu prawnego:

Zagadnienia dotyczące obowiązku podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu, opłacania i ustalenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne regulują przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 146).

Wątpliwości Przedsiębiorcy przestawione w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczą kwestii, czy obliczając wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne pracowników i zleceniobiorców, podlegającą na obniżeniu jej do wysokości zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, należy uwzględnić tylko i wyłącznie te składniki wynagrodzenia, które stanowią podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne według stanu prawnego sprzed 31 grudnia 2021 roku jak i po tej dacie.

Wyjaśniając powyższe należy wskazać, że na podstawie art. 66 ust. 1 pkt. 1) lit. a) i lit e) ww. ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych — obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają osoby spełniające warunki do objęcia ubezpieczeniami społecznymi lub ubezpieczeniem społecznym rolników, które są pracownikami w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące zlecenia lub osobami z nimi współpracującymi.

Art. 81 ust. 1, 5 i 6 powyższej ustawy wskazuje, że do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników jak również zleceniobiorców, stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Przy ustalaniu podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się wyłączeń wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz nie stosuje się ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne pomniejsza się o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek, potrąconych przez płatników ze środków ubezpieczonego, zgodnie z przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych.

Z kolei z art. 18 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynika, że podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

W myśl natomiast art. 18 ust. 1, 3 i 7 ww. ustawy, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy (tj. osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia oraz osób z nimi współpracujących) stanowi uzyskany z tytułu wykonywanej umowy przychód, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli w umowie agencyjnej lub umowie zlecenia albo w innej umowie o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, określono odpłatność za jej wykonywanie kwotowo, w kwotowej stawce godzinowej lub akordowej albo prowizyjnie. Ponadto w myśl art. 20 ust. 1 tej ustawy, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe.

Przedsiębiorca we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odniósł się do benefitów (Pracownicze Plany kapitałowe (PPK), karta sportowa, abonament medyczny), których wartość będąca przychodem ze stosunku pracy pracownika, czy z działalności wykonywanej osobiście zleceniobiorcy, w części współfinansowanej przez pracodawcę jest wyłączona z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne a tym samym również z podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne w myśl art. 81 ust. 1 ustawy zdrowotnej.

Przyjmując zatem powyższe stwierdzenia Przedsiębiorcy należy wskazać:

W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. składka na ubezpieczenie zdrowotne, zgodnie z art. 79 o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych jest miesięczna, niepodzielna i wynosi 9% podstawy wymiaru składki, z zastrzeżeniem art. 82 i art. 242 ustawy. Natomiast w myśl art. 83 ust. 1, w przypadku gdy składka na ubezpieczenie zdrowotne obliczana przez płatnika o którym mowa w art. 85 ust. 1-13 (czyli m.in. pracodawcę, zleceniodawcę), zgodnie z przepisami art. 79 i 81 jest wyższa od zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych obliczonej przez tego płatnika zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, składkę obliczoną za poszczególne miesiące obniża się do wysokości tej zaliczki.

Zastosowanie powyższego przepisu polega na tym, że składka na ubezpieczenie zdrowotne może być obniżona wyłącznie do wysokości zaliczki na podatek dochodowy obliczonej przez płatnika w tej części, którą oblicza od przychodu (pracownika, zleceniobiorcy) stanowiącego podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Powyższe potwierdził również Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 2 lutego 2016 r., sygn. akt III UZP 18/15, co również wskazał Przedsiębiorca w uzasadnieniu swojego stanowiska.

Odnosząc się natomiast do stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 stycznia 2022 r. należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 83 ust. 1 ww. ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w przypadku gdy składka na ubezpieczenie zdrowotne obliczona przez płatnika, o którym mowa w art. 85 ust. 1-13, zgodnie z przepisami art. 79 i art. 81 jest wyższa od kwoty ustalonej zgodnie z ust. 2b, składkę obliczoną za poszczególne miesiące obniża się do wysokości tej kwoty. Zgodnie z ust. 2b kwotę, o której mowa w ust. 1 i 2a, stanowi zaliczka na podatek dochodowy, obliczona zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2021 r.

Zatem w celu ustalenia wysokości należnej składki na ubezpieczenie zdrowotne obliczanej przez płatników składek, o których mowa w art. 85 ust. 1-13 ustawy zdrowotnej, obliczoną za dany miesiąc składkę należy porównać do kwoty odpowiadającej kwocie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, obliczanej zgodnie z przepisami ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2021 r. (hipotetyczna zaliczka ustalana na dotychczasowych zasadach). W przypadku gdy obliczana składka jest wyższa od tak obliczonej kwoty hipotetycznej zaliczki, wówczas składka jest pomniejszana do wysokości tej hipotetycznej zaliczki. Tym samym, na wysokość należnej za dany miesiąc składki na ubezpieczenie zdrowotne za ubezpieczonych, o których mowa w art. 85 ust. 1-13 ustawy zdrowotnej (m.in. pracownicy, zleceniobiorcy), nie ma wpływu wysokość faktycznej zaliczki na podatek obliczanej na zasadach obowiązujących od 1 stycznia 2022 r.

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy, również w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2022 r., zastosowanie powyższego przepisu polega na tym, że składka na ubezpieczenie zdrowotne może być obniżona wyłącznie do wysokości zaliczki na podatek dochodowy obliczonej przez płatnika w tej części, którą oblicza od przychodu (pracownika, zleceniobiorcy) stanowiącego podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Stanowisko Zakładu:

Mając powyższe na uwadze, przedstawiony we wniosku złożonym 23 maja 2024 r. przez Przedsiębiorcę opis stanu faktycznego, własne stanowisko oraz obowiązujące przepisy Zakład uznał stanowisko za:

1. prawidłowe w przedmiocie ustalenia wysokości należnej składki na ubezpieczenie zdrowotne dla pracowników,
2. prawidłowe w przedmiocie ustalenia wysokości należnej składki na ubezpieczenie zdrowotne dla zleceniobiorców.

źródło: https://bip.zus.pl

Wytłuszczenia dokonane przez redakcję